Rosnące na pniach brzóz grzyby pasożytnicze są wykorzystywane w lecznictwie ludowym od wieków. Najbardziej znany jest włóknouszek ukośny, którego ciemne, guzowate narośla są surowcem leku zielarskiego zwanego hubą brzozową.
Preparat ten był wykorzystywany już na początku XII w., o czym świadczą zapiski w starych rosyjskich poradnikach medycznych. Grzyb jako skuteczny lek wspomina się także w pisanych ręcznie na Rusi i na Syberii XVI-wiecznych kronikach.
Huba brzozowa działa przeciwzapalnie, przeciwbakteryjnie oraz wzmacniająco. Zwiększa odporność organizmu. Ma pobudzać wytwarzanie interferonu – substancji przeciwwirusowej obecnej u ludzi i zwierząt. Stosowana jest również we wszelkich niedomaganiach układu trawienno-wydalniczego. Leczy choroby wrzodowe oraz nieżyt żołądka i jelit. Wywar z grzyba obniża ciśnienie krwi oraz zmniejsza częstotliwość pulsu.
Przy używaniu preparatów z huby brzozowej następuje poprawa ogólnego stanu zdrowia, ustępują przewlekłe bóle, normuje się sen, a przy dłuższym przyjmowaniu następuje wyraźne wzmocnienie sił witalnych. Przy zewnętrznym wykorzystaniu wykazuje działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe, chroni skórę przed szkodliwym oddziaływaniem środowiska, między innymi przed grzybiczymi i wirusowymi zakażeniami, likwiduje nabrzmienia i sprzyja odbudowaniu zdrowej tkanki skórnej.
Co więcej – wyciąg z huby, czyli tzw. czyra brzozowego, wykorzystywany był w ZSRR przez prof. M. Czernoruckiego w leczeniu zaawansowanego stadium raka. Terapia z użyciem tego wyciągu poprawia ogólny stan chorych, łagodzi przebieg choroby, a w wielu wypadkach hamuje rozwój nowotworu. Stosowanie wyciągów z huby może być korzystne zarówno przed operacją usunięcia raka, jak i po niej, bo zanotowano zmniejszenie liczby przerzutów.
Istnieje nawet lek wykonany z owego czyra brzozowego. Befungin jest skoncentrowanym ekstraktem huby lekarskiej, którą tworzy na brzozach fitochorobotwórczy pasożyt Inonotus obliquus. Ten rodzaj grzyba brzozy, z którego gotuje się wymieniony preparat, rośnie wyłącznie w Rosji, w Republice Tatarstanu. Preparat uzupełniony jest solami kobaltu i innymi mikroelementami.
Także samodzielnie można wykonać odwary z huby. Do leczenia stosuje się odwary z grzybów suszonych na świeżym powietrzu, które miele się lub uciera na proszek. Najlepsze efekty uzyskuje się z huby rosnącej na zdrowej brzozie, w strefie ekologicznej, zbieranej w październiku lub listopadzie. Występują one w odmianach białej i czarnej. Każda z nich jest równie skuteczna dzięki jednakowej zawartości substancji czynnych. Efekty leczenia nimi jednak w dużej mierze zależą od stopnia zachowania sił obronnych danego organizmu.
Odwar z huby brzozowej:
Łyżkę rozdrobnionej grzybni zalać szklanką letniej wody i pozostawić na noc. Rano ogrzewać do wrzenia na małym ogniu. Odstawić na 5 minut i przecedzić do termosu. Pić 1–2 łyżki kilkakrotnie w ciągu dnia przed jedzeniem jako środek ogólnie wzmacniający i zwiększający odporność organizmu w chorobie wyniszczającej, również objawowo w raku (nie odstawiając oczywiście klasycznych leków).
Mieszanka ze skrzypem polnym mającym na celu dodatkowe wzmocnienie i uodpornienie systemu immunologicznego:
- łyżka białej utartej huby
- łyżka czarnej utartej huby
- dwie łyżki ziela skrzypu polnego
- 1,5 l wody
Gotujemy wszystko razem 10–20 minut, dosypujemy po łyżce pokrzywy oraz nagietka lekarskiego i odstawiamy. Kurację stosujemy przez 6 tygodni; po tym czasie przez 10 dni pijemy sam odwar z huby, a następnie znowu powracamy do mieszanki.
Huby nie musimy sami zbierać. Jest ona popularna także wśród polskich zielarzy. Można ją dostać w niektórych sklepach zielarskich w postaci zmielonego proszku. Wspomniany powyżej lek Befungin jest także dostępny w Polsce.
